Hippo's en helse trotro-ritjes
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
26 Januari 2009 | Ghana, Tamale
Hallo allemaal!!!
Hier ben ik weer na een weekendje leuke dingen doen :)
Eerst ff iets rechtzetten :P Natuurlijk werk ik hier ook bijna elke dag, maar ik kan en mag daar niet teveel van op internet zetten. Maar echt, geloof me ik doe echt wat nuttigs hier ;)
Mijn sponsorgeld is grotendeels nog niet uitgegeven. Ik heb al met een aantal mensen gesproken over wat een goede investering zou zijn en ik ben nog wat projecten aan het afwegen. Wel heb ik besloten niet het hele bedrag aan het weeshuis te schenken, want dan ben ik er bijna zeker van dat er niks mee gedaan gaat worden. Wel ga ik nog wat nieuwe knuffeltjes kopen (en de oude ga ik gewoon gelijk zelf mee naar huis nemen om weg te gooien) en lekker drinken en fruit voor ik weg ga. Dat is al heel snel, volgende week donderdag is de laatste werkdag namelijk al.
Het overige bedrag ga ik denk ik investeren in een project waar Judith werkt en dat heel goed klinkt. Het heet De vrienden van Kasim en is een project voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen die thuis wonen en dus niet naar school gaan. Zij zijn vaak verstoten door het grootste deel van de familie en worden verzorgd door hun moeder. Het project geeft het gezin elke maand een bedrag om spullen en eten te kopen voor het kind en dit wordt bij dit project ook daadwerkelijk gecontroleerd en bijgehouden. De kinderen krijgen van vrijwilligers die bij het project werken fysiotherapie, ergotherapie en andere hulp waar ze behoefte aan hebben. Op deze manier is er een kans dat de kinderen nog iets kunnen bereiken of in ieder geval een leuke dag hebben. Met het geld dat ik kan investeren kunnen ze meer kinderen bij het project betrekken, dat zijn er op dit moment namelijk maar 5.
Ik denk dat het geld bij dit project erg gewenst is en ik weet (via Judith) dat het een project is dat gewoon echt goed loopt.
En dan nu een verhaaltje over mijn tripje naar Wa.
Op vrijdagochtend moesten we om half 4 weer een taxi gaan zoeken en aangezien dat de vorige keer slecht afgelopen is hebben we nu onze broer gevraagd of hij met ons mee wil lopen. Hij had een lichtelijk ochtendhumeurtje maar hij heeft ons heel lief in een taxi gezet!
Op het station waren de andere meiden waar we mee gingen (7 in totaal) en na ruim een uur wachten vertrok de bus. We zaten heerlijk en bereidden ons voor op een hobbelige rit van 9 uur.
Alleen werd ik wakker tijdens een stop, dacht ik, en bleken we ineens al in Wa te zijn, na 5 uur rijden maar! Tijd is hier erg relatief.
In Wa nog wat laatste inkoopjes gedaan en op pad naar een TroTro die ons naar Wechiau ging brengen. Een chauffeur stopte ons in de achterbak van zn Toyota, waar ook al een koelkast op het dak stond. En toen moesten we wachten op... tja waar hebben we eigenlijk op gewacht?!?..
We vertrokken in ieder geval een uur later richting Wechiau.
Heeel blij ben ik weer geweest met mn Primatour. De doosjes die ik bij had vliegen er doorheen hier in Ghana met die hobbelwegen en niet-werkende-auto's.
In Wechiau werden we al snel met weer een andere trotro naar de boomhut gebracht waar we gingen overnachten. Echt weer een echt mooie Afrikaanse omgeving (foto's kan je 19 feb komen bekijken bij mij thuis haha) met een grote boom en daartegenaan een platform waar we met zn allen op konden slapen.
Toen het nog net niet donker was hebben we zelf ons eten gekookt (uiteraard rijst met een rood prutje) en daarna snel ons bedje opgezocht. Hilarische taferelen met klamboe's waar echt centimergrote gaten inzitten, beestjes in je bed, statische haren en veel foto's natuurlijk. Uiteindelijk lekker slapen onder de supermooie sterrenhemel (er zijn er hier gewoon veel meer dan in NL)!
Wel écht koud gehad zeg. Het was misschien 25 graden ofzo, maar het voelde alsof het vroor. Ik had al mn kleren aan die ik bij me had, sokken, dekbedovertrek met daarin mn badlaken en nog had ik het koud.. Brrrr dat wordt wat in Nl! (Mam, kan je vast mn winterdekbed klaarleggen ;))
In de ochtend gingen we naar de riviersafari waar we op zoek gingen naar de nijlpaarden. We zaten in twee kano's en twee mannetjes van een jaar of 16 zaten met een peddeltje die dingen vooruit te werken (kreeg haast medelijden). Hele mooie omgeving, allerlei tropische vogels gezien, schijnbaar ook slangen (die ik natuurlijk niet zag liggen) en uiteindelijk ook de nijlpaarden!! Eerst zagen we alleen een moeder met haar jonkie, we konden best dichtbij komen, meter of 20 afstand denk ik. Maar op gegeven moment had moeder het door en ze keek een beetje dreigend onze kant op maakte een beetje eng geluid en kwam toen snel naar ons toegezwommen voor ze onder water verdween. De bootjesmeneer trok onze kano de struiken in en daar zaten we te wachten op een eventuele aanval (enne.. nijlpaarden zijn best gevaarlijke beesten!). Gelukkig kwam ze ineens 50 meter verderop weer boven water.. pfff... we konden weer rustig verder kijken. In totaal zaten er 9 nijlpaarden en ze zijn zoo groot! Echt super om te zien.
Na de safari hadden we een rustig dagje met lezen, kaarten, eten en relaxen. We hoefden alleen nog maar eten te koken 's avonds (spaghetti en rode prut) en weer slapen. Ik had trouwens al vrij snel besloten dat ik de 2e nacht lekker binnen ging slapen (er staan wat hutjes voor als het koud is of als het gaat regenen).. alleen zaten er binnen muizen. Erg lekker heb ik dus niet geslapen, dacht de hele tijd een muis te horen.
Op zondag gingen we weer met een trotro terug naar Wechiau en daar gingen we op zoek naar een trotro naar Wa waar we de laatste nacht gingen slapen. De gids had een mooie trotro voor ons uitgezocht, we klommen vol goede moed naar binnen. Annemiek en ik voorin want miek was beetje wagenziek en de rest achterin met nog zo'n 15 andere Ghanesen, ongeveer 100 kilo bagage op dak dat weer werd vastgehouden door nog een paar mannetjes.
De auto zag er al erg apart uit, ff om jullie een beeld te geven:
het dashboard was leeg, geen enkel metertje te vinden, dashboardkastje zat dichtgebonden met een electriciteitskabeltje, de deur had geen bekleding (ijzer en gaten), het knopje om de deur op slot te doen was een schroef die uit de deur stak en de versnellingspook zat helemaal los die kon je alle kanten op wiebelen. Als de chauffeur start draait hij het sleuteltje om, haalt het sleuteltje eruit en als hij dan de motor weer uit wil zetten doet hij sleuteltje er gewoon ff weer terug in.. Hmmm... en dat moest ons met al die bagage naar Wa brengen..
Goed, het was een helse rit. Onderweg hebben we ook ontdekt dat de auto al sinds 2006 niet meer verzekerd was, dat de remmen het niet deden en hij hem in zn vrij uit moest laten rollen als hij wilde stoppen en soms moest hij eventjes aangeduwd worden onderweg....
Maaar.. zoals je merkt, ik leef nog! Het is allemaal goed gekomen.
Een nachtje in Wa in een hotelkamertje geslapen waar we om half 4 alweer op moesten om de bus terug naar Tamale te halen.
We bereidden ons weer voor op een rit van 9 uur, want je weet het nooit hier.. en we hebben er deze keer maar 6 uur over gedaan. Hoezeee!!
Nu zit ik weer in Tamale.
Net met Miek ff naar de kliniek, hertest voor Tyfus gedaan en ook wij hebben nog steeds Tyfus. Heb er echter helemaal geen last van, dus we overleven het wel. In nederland maar eventjes grondig laten onderzoeken door de huisarts.
Komende week nog veel werken en onze zuidelijke reis plannen en dan zal ik tegen die tijd weer een verhaaltje plaatsen.
Dikke kus!
Tot over een paar weekjes
Hier ben ik weer na een weekendje leuke dingen doen :)
Eerst ff iets rechtzetten :P Natuurlijk werk ik hier ook bijna elke dag, maar ik kan en mag daar niet teveel van op internet zetten. Maar echt, geloof me ik doe echt wat nuttigs hier ;)
Mijn sponsorgeld is grotendeels nog niet uitgegeven. Ik heb al met een aantal mensen gesproken over wat een goede investering zou zijn en ik ben nog wat projecten aan het afwegen. Wel heb ik besloten niet het hele bedrag aan het weeshuis te schenken, want dan ben ik er bijna zeker van dat er niks mee gedaan gaat worden. Wel ga ik nog wat nieuwe knuffeltjes kopen (en de oude ga ik gewoon gelijk zelf mee naar huis nemen om weg te gooien) en lekker drinken en fruit voor ik weg ga. Dat is al heel snel, volgende week donderdag is de laatste werkdag namelijk al.
Het overige bedrag ga ik denk ik investeren in een project waar Judith werkt en dat heel goed klinkt. Het heet De vrienden van Kasim en is een project voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen die thuis wonen en dus niet naar school gaan. Zij zijn vaak verstoten door het grootste deel van de familie en worden verzorgd door hun moeder. Het project geeft het gezin elke maand een bedrag om spullen en eten te kopen voor het kind en dit wordt bij dit project ook daadwerkelijk gecontroleerd en bijgehouden. De kinderen krijgen van vrijwilligers die bij het project werken fysiotherapie, ergotherapie en andere hulp waar ze behoefte aan hebben. Op deze manier is er een kans dat de kinderen nog iets kunnen bereiken of in ieder geval een leuke dag hebben. Met het geld dat ik kan investeren kunnen ze meer kinderen bij het project betrekken, dat zijn er op dit moment namelijk maar 5.
Ik denk dat het geld bij dit project erg gewenst is en ik weet (via Judith) dat het een project is dat gewoon echt goed loopt.
En dan nu een verhaaltje over mijn tripje naar Wa.
Op vrijdagochtend moesten we om half 4 weer een taxi gaan zoeken en aangezien dat de vorige keer slecht afgelopen is hebben we nu onze broer gevraagd of hij met ons mee wil lopen. Hij had een lichtelijk ochtendhumeurtje maar hij heeft ons heel lief in een taxi gezet!
Op het station waren de andere meiden waar we mee gingen (7 in totaal) en na ruim een uur wachten vertrok de bus. We zaten heerlijk en bereidden ons voor op een hobbelige rit van 9 uur.
Alleen werd ik wakker tijdens een stop, dacht ik, en bleken we ineens al in Wa te zijn, na 5 uur rijden maar! Tijd is hier erg relatief.
In Wa nog wat laatste inkoopjes gedaan en op pad naar een TroTro die ons naar Wechiau ging brengen. Een chauffeur stopte ons in de achterbak van zn Toyota, waar ook al een koelkast op het dak stond. En toen moesten we wachten op... tja waar hebben we eigenlijk op gewacht?!?..
We vertrokken in ieder geval een uur later richting Wechiau.
Heeel blij ben ik weer geweest met mn Primatour. De doosjes die ik bij had vliegen er doorheen hier in Ghana met die hobbelwegen en niet-werkende-auto's.
In Wechiau werden we al snel met weer een andere trotro naar de boomhut gebracht waar we gingen overnachten. Echt weer een echt mooie Afrikaanse omgeving (foto's kan je 19 feb komen bekijken bij mij thuis haha) met een grote boom en daartegenaan een platform waar we met zn allen op konden slapen.
Toen het nog net niet donker was hebben we zelf ons eten gekookt (uiteraard rijst met een rood prutje) en daarna snel ons bedje opgezocht. Hilarische taferelen met klamboe's waar echt centimergrote gaten inzitten, beestjes in je bed, statische haren en veel foto's natuurlijk. Uiteindelijk lekker slapen onder de supermooie sterrenhemel (er zijn er hier gewoon veel meer dan in NL)!
Wel écht koud gehad zeg. Het was misschien 25 graden ofzo, maar het voelde alsof het vroor. Ik had al mn kleren aan die ik bij me had, sokken, dekbedovertrek met daarin mn badlaken en nog had ik het koud.. Brrrr dat wordt wat in Nl! (Mam, kan je vast mn winterdekbed klaarleggen ;))
In de ochtend gingen we naar de riviersafari waar we op zoek gingen naar de nijlpaarden. We zaten in twee kano's en twee mannetjes van een jaar of 16 zaten met een peddeltje die dingen vooruit te werken (kreeg haast medelijden). Hele mooie omgeving, allerlei tropische vogels gezien, schijnbaar ook slangen (die ik natuurlijk niet zag liggen) en uiteindelijk ook de nijlpaarden!! Eerst zagen we alleen een moeder met haar jonkie, we konden best dichtbij komen, meter of 20 afstand denk ik. Maar op gegeven moment had moeder het door en ze keek een beetje dreigend onze kant op maakte een beetje eng geluid en kwam toen snel naar ons toegezwommen voor ze onder water verdween. De bootjesmeneer trok onze kano de struiken in en daar zaten we te wachten op een eventuele aanval (enne.. nijlpaarden zijn best gevaarlijke beesten!). Gelukkig kwam ze ineens 50 meter verderop weer boven water.. pfff... we konden weer rustig verder kijken. In totaal zaten er 9 nijlpaarden en ze zijn zoo groot! Echt super om te zien.
Na de safari hadden we een rustig dagje met lezen, kaarten, eten en relaxen. We hoefden alleen nog maar eten te koken 's avonds (spaghetti en rode prut) en weer slapen. Ik had trouwens al vrij snel besloten dat ik de 2e nacht lekker binnen ging slapen (er staan wat hutjes voor als het koud is of als het gaat regenen).. alleen zaten er binnen muizen. Erg lekker heb ik dus niet geslapen, dacht de hele tijd een muis te horen.
Op zondag gingen we weer met een trotro terug naar Wechiau en daar gingen we op zoek naar een trotro naar Wa waar we de laatste nacht gingen slapen. De gids had een mooie trotro voor ons uitgezocht, we klommen vol goede moed naar binnen. Annemiek en ik voorin want miek was beetje wagenziek en de rest achterin met nog zo'n 15 andere Ghanesen, ongeveer 100 kilo bagage op dak dat weer werd vastgehouden door nog een paar mannetjes.
De auto zag er al erg apart uit, ff om jullie een beeld te geven:
het dashboard was leeg, geen enkel metertje te vinden, dashboardkastje zat dichtgebonden met een electriciteitskabeltje, de deur had geen bekleding (ijzer en gaten), het knopje om de deur op slot te doen was een schroef die uit de deur stak en de versnellingspook zat helemaal los die kon je alle kanten op wiebelen. Als de chauffeur start draait hij het sleuteltje om, haalt het sleuteltje eruit en als hij dan de motor weer uit wil zetten doet hij sleuteltje er gewoon ff weer terug in.. Hmmm... en dat moest ons met al die bagage naar Wa brengen..
Goed, het was een helse rit. Onderweg hebben we ook ontdekt dat de auto al sinds 2006 niet meer verzekerd was, dat de remmen het niet deden en hij hem in zn vrij uit moest laten rollen als hij wilde stoppen en soms moest hij eventjes aangeduwd worden onderweg....
Maaar.. zoals je merkt, ik leef nog! Het is allemaal goed gekomen.
Een nachtje in Wa in een hotelkamertje geslapen waar we om half 4 alweer op moesten om de bus terug naar Tamale te halen.
We bereidden ons weer voor op een rit van 9 uur, want je weet het nooit hier.. en we hebben er deze keer maar 6 uur over gedaan. Hoezeee!!
Nu zit ik weer in Tamale.
Net met Miek ff naar de kliniek, hertest voor Tyfus gedaan en ook wij hebben nog steeds Tyfus. Heb er echter helemaal geen last van, dus we overleven het wel. In nederland maar eventjes grondig laten onderzoeken door de huisarts.
Komende week nog veel werken en onze zuidelijke reis plannen en dan zal ik tegen die tijd weer een verhaaltje plaatsen.
Dikke kus!
Tot over een paar weekjes
-
26 Januari 2009 - 15:53
Ma:
Nou Linda, ik zal je kruikje maar klaar leggen als thuis komt en je winterdekbedje.
Geniet de laatste dagen nog maar van je weeskindjes en knuffel ze niet fijn he.
Dikke kus -
26 Januari 2009 - 16:07
Jukes Clan:
Hé Linda, wij zijn nu natuurlijk nog extra benieuwd naar de 'insight' verhalen over het weeshuis!! Geniet inderdaad nog maar van de laatste dagen werken en leven daar. We missen je hier allemaal ontzettend, maar gelukkig is de tijd wel snel gegaan. Veel groetjes van ons! -
26 Januari 2009 - 17:31
Wieke:
haha Linda op kampeeravontuur!
leuk geschreven.
heeft Miek die muizen niet gevangen voor je?
valt me tegen van haar :P -
26 Januari 2009 - 20:26
Anouk:
Weer een ervaring rijker: Bijna opgegeten door een nijlpaard! Het valt me van jou, als rasechte kampeerder, trouwens wel een beetje tegen dat je de 2e nacht niet meer in de boomhut hebt geslapen!
Ik mail je nog wel even van de week, want moet nu echt dringend naar bed. Dat is er afgelopen weekend weinig van gekomen.
Kusje! -
26 Januari 2009 - 20:55
Opa En Oma Ham:
Hallo Linda
Ik heb je verslag weer gelezen, het is een heel gedoe om ergens te komen daar .als je hier drie uur in de bus zit dan heb je het gehad
Ik ben nog bij je ouders geweest .om de twee binnendeuren te hangen .het is wel mooi geworden.met de glas en lood ramen er in
Verder de hartelijke groeten en kussen van
Opa en Oma Ham -
26 Januari 2009 - 21:10
Hanne:
hey lin...
je verhaal is weer geweldig om te lezen..
sommige dingen zijn zo moeilijk voor te stellen, maar dat maakt het juist erg grappig..
jij moet je ogen daar wel uitkijken!
geniet nog maar even van je laatste paar weekjes en tot heel snel al weer.
dikke kus -
27 Januari 2009 - 07:51
Ome Cees :
Hoi Linda,
Alweer een hoop meegemaakt daar, wel leuk om te horen en zeker dat het goed met je gaat.
Zondag met jou Pa en Ma gewandeld in onze natuur Schijfse vaartkant en zo hi hi.
Lekker gekletst en een frisse neus gehaald.
Hou je taai en zie je over een paar weekjes
Groetjes
Ome Cees -
27 Januari 2009 - 18:44
Vins:
Hey Linda,
25 graden en het nog steeds koud hebben. Man man man.. Schaam u ;)
Be benieuwd naar de foto's. Geniet van de laatste weken!
XX
Vins -
28 Januari 2009 - 09:53
Tante Hanny:
Nou Linda als je terug bent ga je uit heimwee naar de natuur zeker op de hei kamperen.Maar een beetje luxe is ook nooit weg hoor.Geniet nog van je laatste weken Als je terug bent kom ik wel vingers en teentjes tellen (of je alles nog hebt)Groetjes -
28 Januari 2009 - 17:08
Joost DZ:
Ben maar blij dat je niet mee was naar Center Parcs dan! :P daar was het 's nachts veel kouder!
Veel plezier nog de laatste weken!
Groetjes xx
Joost
PS Weet je zeker dat ze geen computer-muizen bedoelden? ;) want anders heb je voor niks een nacht slecht geslapen :P -
28 Januari 2009 - 20:46
Pap:
Hoi Lin, Ik wist niet dat er censuur op jouw site wordt uitgevoerd! Je maakt wel heel leuke avonturen mee. Auto's worden met draadjes bij elkaar gehouden en de bagage wordt op het dak met een aantal personen bijeen gehouden!!! Nog veel plezier en wordt maar lekker bruin. Tot horens dikke kus, fat -
30 Januari 2009 - 08:46
Anouk:
Over 2,5 week ben je alweer terug!! :D
Pak nog even alle zonnestraaltjes die je nog kan pakken, geniet nog even van je laatste weken & tot heel snel!
Kusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
